Harrogate Conference Brochure[1]

Check out this SlideShare Presentation:

Harrogate Conference Brochure[1]

View more documents from ciletizia.

สวัสดีปีใหม่ วันสงกรานต์

หวังว่าทุกคน คงมีความสุขดีกับวันสงกรานต์ที่ผ่านมานะครับ

อาจารย์เองก็ได้มีโอกาสพักผ่อนบ้างเหมือนกัน เป็นช่วงเวลาที่ดีมาก เพราะ

ไม่ได้หอบงานไปทำ ไม่ได้ใช้ Internet ได้อยุ่กับตัวเอง

อาจารย์อาจไม่ได้เข้ามาที่นี่บ่อยๆแล้วละ

แต่แน่นอน ยังคิดถึงถึงพวกเราเหมือนเดิม

เรื่องผลการเรียน (เกรด) ทุกคนก็คงรู้ไปแล้ว ขอให้ภูมิใจและยินดีกับสิ่งที่เราได้รับนะครับ

อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ นะครับ มองให้เป็นการเรียนรู้ แล้วเราจะเป็นสุข

อ้อ อาจารย์ใช่ Facebook นะ หากพวกเราใช้ ก้แอดเข้ามาคุยกันได้ มี ป้อมแอดมาคนนึงแล้ว

http://www.facebook.com/privacy/?view=photos#!/album.php?aid=49858&id=1282230457

ชื่อว่า กินกาแฟกัน นะครับ

แล้วยังไง มาคุยกันได้นะครับ

อ. อาท

ด้วยความคิดถึง

ทำข้อสอบกันได้ไหมครับ

เป็นยังไงกันบ้าง

ไม่ได้สอนพวกเรา คิดถึงความรู้สึกดีๆ ตอนที่อยู่ในห้องเรียน

อาจารย์เดิน ผ่านเพื่อนๆเรา หลายคน และยังดีใจ ที่ทุกคน ยังแวะคุย ไหว้ เคาความเคารพ หรือไม่อย่างน้อยก็ยิ้มให้กัน

ยังไม่เจอใคร วิ่งหนี หรือไม่สบตา

ยังไง ก็ เล่าสู่กันฟังบ้างนะ

My Best Class of the Term (Actually of the year!!)

ด้วยความคิดถึง

อยู่ตรงไหนหรือเธอ

หลับสบายดีหรือไรอยู่กับใครที่ไหน

รู้ไหมยังมีใครคิดถึงเธอ

สุดขอบฟ้าแสนไกล ส่งใจไปให้ถึงเธอ

อยากให้เธอรู้ไว้ ฉันขอเป็นส่วนหนึ่งของเธอ

* วันที่เธอร้อนรนจิตใจ วอนให้ลมพัดไปที่เธอ

ให้พัดเอาความรู้สึก ของฉันไปบอกเธอ

** บอกว่าฉันรักเธอห่วงเสมอทุกคราว

Reflection and Learning Experience

re‧flec‧tion

uncountable and countable] careful thought, or an idea or opinion based on this:(Longman Dictionary)

[UNCOUNTABLE] careful thought about something

After a period of reflection, Russell decided to leave. (Macmillan Dictionary)

Write a paragraph reflecting your learning experience when you studied LNG 102.

You may talk about

How is your feeling

What made you feel happy/ unhappy

What activities you enjoyed

What activities you did not really enjoy

What you think about write "BLOG" (ข้อนี้ขอให้ตอบด้วยนะครับ)

Is it a way to practice your English

Is it a way to help you know more about your friend

Is it a way to help you gain confidence

............

etc.....

Please do your best.....

วัน Valentine กับความรัก ที่ไม่ลับของผม

เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นนานแล้ว 3 ปีได้มั้ง แต่ ว่าวันนี้ ได้ของขวัญ จากลูกศิษย์ เลยนึกได้ว่า เราก็เคยมีเรื่องประทับใจเหมือนกันนนี่นา

สำหรับปี 2007

วันวาเลนไทน์ เค้าบอกกันว่าเป็นวันแห่งความรัก
มันก็คือวันธรรมดาวันหนึ่งของผมแต่มีคุณค่าต่อจิตใจผมเหลือเกิน

ตื่นขึ้นมาก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนที่รักกันมาก บอกว่า ‘Happy Valentine’ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว
อยากบอกว่า “xxxx ผมดีใจที่ได้รู้จักคุณ ผมจะเป็นเพื่อนพิเศษของคุณตลอดไป”

เข้าไปมหาลัยกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน ที่เป็นทั้งเพื่อนกิน เพื่อนช้อบ เพื่อนร่วมงาน
อยากบอกกับเธอว่า “xxx ผมขอบคุณสำหรับมิตรภาพ ผมจะรักษามันอย่างดี”

กลับมา เข้า office assign งานให้นักศึกษามาช่วยทำงาน นักศึกษาก็ช่วยอย่างเต็มที่
อยากบอกกับน้องว่า “xxx พี่ขอบคุณกับความตั้งใจกับงานที่ทำ’

ไปเดินดูหนังสือที่ศูนย์หนังสือ TU แวะร้านกาแฟ แม่ค้าคุย + บริการดีมาก
อยากบอกกับพี่แม่ค้าว่า “ขอบคุณนะครับกับการบริการลูกค้าที่ดีเยี่ยม’

บ่ายแก่ๆ ไปเดินวัดพระแก้วกับเพื่อน
อยากบอกกับเค้าว่า ขอบคุณเวลาดีๆ กับเพื่อนร่วมทางดีๆ ครับ

นั่งเรือด่วนกลับมหาลัย เจอชาวต่างชาติแสนใจดี นั่งคุยไปตลอดทาง
อยากบอกกับเค้าว่า ‘It was nice talking to you”

ตอนเย็น ไปทานข้าวกับครอบครัว
อยากบอกกับพวกเค้าว่า ผมรักพ่อ รักแม่ครับ

ค่ำๆ คุยโทรศัพท์กับเพื่อนๆ
อยากบอกกับพวกเค้าว่า ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดี

และวันนี้เข้ามาเขียนความรู้สึกดีๆ กับเพื่อนๆ EC
อยากบอกกับทุกคนว่า ขอบคุณครับ มีความสุขกันถ้วนหน้านะครับ

.......................................................................

สำหรับปี 2010

เริ่มต้น วันใหม่ เที่บงคืน นิดหน่อย ก็ได้รับข้อความ พร้อมกับเสียงโทรศัทพ์ กล่อมให้หลับ

ได้นอนตื่นสายยยยยยยย มีความสุขมาก

เมื่อ ยามเช้า ได้เจอหลาน ที่มาต่างต่างจังหวัด

ได้ไปขับรถเที่ยวใกล้ๆใน กรุงเทพ ทานข้าวกับที่บ้าน พูดคุยกันมาตลอดทาง

ตอนเย้น ได้ไปร้าน BELL อีกแล้ว เอา งาน Second Draft เด็ก 102 ไปตรวจ

แต่ที่ surprised และประทับใจ มาก คือ ได้ ดอกไม้ และ ลูกชุบ รูปหัวใจ

สิ่งเล้กๆ น้อยๆ แต่มันมีคุณค่า และทำให้ หัวใจใบเล้กๆใบนี้ พองโต ได้เหมือนกัน

ขอบคุณครับ ทุกความรักที่หล่อเลี้ยงเรา

หากเราได้รู้อะไรล่วงหน้า บางอย่าง เราจะ .....

หากเราได้รู้อะไรล่วงหน้า บางอย่าง เราจะเลือกทำ หรือเลือกที่จะไม่ทำหรือไม่ทำอะไรสักอย่างไหม

และก็ใช่อีก สินะ ชีวิตเราไม่ได้มีทางเลือกอะไรมาก การตัดสินใจทำอะไรลงไป ก็น่าจะเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด ในช่วงเวลานั้นแล้ว

หากแต่ มาในวันหนึ่ง เมื่อเราได้ย้อนนึกถึงเหตุการณ์ ที่เราเคยทำขึ้นมาแล้ว กับตัดพ้อ ต่อว่าตัวเองว่า

"ทำไม เราแบบนี้ไปละ ทำไมเลือกสิ่งนี้ ไม่ใช่สิ่งนั้น"

"รู้แบบนี้ ก็เลือก อีกทางดีกว่า"

"ถ้ามีเวลา ย้อนกลับไปได้ก็คงดีไม่น้อย"

"อยากจะบอก ว่าเสียใจ ไม่ได้ตั้งใจ"

"หากรู้อย่างนี้ ผมก็ไม่ต้องทุกข์ เศร้าหรอก"

ทุกอย่าง มันคือ ถ้าเราไ้้ด้มีโอกาส ย้อนกลับไปทำ มันเป็นอดีต เป็น If clause แบบที่ 3 เราจะทำยังไงดีละ

มีวิธีแก้ บ้างไหม

มีสิ

ทำใจไงละ

ผิด ตรงไหน รู้ตรงนั้น

ทุกข์ ตอนไหน ก็ให้รู้ตอนนั้น

ความเจ้บ ความทุกข์ มันมา แต่มันจะมาไม่นาน หาก ใจรับมีสติ รับ รู้ และวางมันไป

ผมก็ทำไม่ได้หรอกครับ

ทำไมนะ ทำไม ความทุกข์ ความเศร้า ความท้อใจ มันมักจะเข้ามาท้าทาย ความรู้สึก และสติ ของผมด้วย

แต่ เชื่อไหม ผมจะลองทำครับ

ผม เชื่อมั่นว่า ผมเป็นคนที่คิดดี ทำความดี ไม่คิดแค้น คิดไม่ดีกับใคร

และยึดมั่น การเป็นครูที่ดี

ผมเชื่อว่า ผมจะผ่าน และจะ เดินทางต่อไป แม้ จะไม่มีใครเห็นในสิ่งที่ผมทำ

Time and Decision Making

เวลา กับ การตัดสินใจ

วันนี้ ปวดหัวมากตลอดทั้งวัน มีสอน LNG 102 สองกลุ่ม เช้าและบ่าย

แต่ก็โชคดีที่ ไม่ได้สอนอะไรมาก เพราะ คาบแรกเป็นการนำเสนอไวยากรณ์ และคาบที่สองเป็นการสอบย่อย

พอสอนกลุ่มบ่าย แล้วก็กลับบ้านทันที นอนหลับไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก

พอตื่น ก็ิิออกมา ที่ร้านกาแฟ เบล ตรงสวนหมาก

มีงานต้องทำเยอะเหลือเกิน ตรวจ Reading Kit เตรียมสอน ออกข้อสอบ อ่านงานลูกซุป ป โท

ชีวิต หนอ อยากพัก!!!!!!!!!

Time and Decision Making

I have a terrible headache all day today, but I have two groups of LNG 102 to teach.

Luckily, I didn't teach much because the first part was the students' presentation and the second part was a quiz. So, after finishing the afternoon class, I rushed back home. I went to sleep very quickly. When I woke up, I went to Bell's Coffee at Suan Maak.

There are a lot of works to do....... marking the Reading Kit, preparing lessons, designing exam papers, and reading my MA student's written work.

Life!!! Oh life..... I need to rest....

ครู

วันนี้ตอนเช้า เห็นเพื่อนที่รู้จัก เขียนข้อความนี้ใน Face Book

"ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนเด็กๆ ก็จะมีคำถามว่าวันนี้วันอะไร และเด็กๆ ก็จะตอบว่าวันครู ซึ่งสงสัยมานานว่า ในเมื่อเป็นวันครู ทำไมครูไม่หยุดสอน เด็กจะได้ไม่ต้องมาโรงเรียน จนโตมาถึงได้รู้ว่าจริงๆ แล้วที่ไม่หยุดสอน เพราะวันนี้หวยออก ครูต้องมาเขียนโพย แทงหวยกันที่โรงเรียน"

รู้สึก ไม่ดีเลยกับความรู้สึกแบบนี้

จริงสินะ ครูก็คงเป็นคนที่ทำหน้าที่สอนหนังสือ ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น จะต้องไปสนใจใส่ใจทำไม

บ่อยครั้ง ที่เจอเจอผู้เรียน เดินเข้าห้องเรียน หรือเดินออกจากห้องเรียน ตามใจ โดยอาจคิดว่า ฉันเป็นผู้ซื้อบริการของมหาวิทยาลัย ฉันคือลูกค้า เธอคือผู้ให้บริการ

เช่นกัน บางครั้งเจอผู้เรียน นอกชั้นเรียน ตัวผู้สอนจะถูกเมินเฉย หากเค้ามาเป็นกลุ่ม หรือมากับแฟนด้วยแล้ว ยิ่งจะทำราวเป็นอากาศธาตุในทันที ครูคงเป็นบุคลลที่น่าอับอายมากสินะ

ยังไงก็ตาม ผมมีชีวิต มาได้ถึงปัจจุบันนี้ เพราะมีครู หากไม่มีพวกเค้าเหล่านั้น ผมจะอยู่ที่ไหน เป็นอะไรนะ …ในวันนี้

…ถึงแม้ผมจะเลือกเดินไม่เหมือนใคร แต่ก็จะขอเลือกไปให้สุดเส้นทาง…

“ ดช.อธิปัตย์ คนอย่างเธอไม่มีทางเก่งภาษาอังกฤษไปได้หรอก “ นี่คือคำพูดของอาจารย์สอนวิชาภาษาอังกฤษในสมัยผมเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 หลังจากที่ผมตอบคำถามอาจารย์ไม่ถูกต้อง ซึ่งคำตอบของผมคงเป็นคำตอบที่งี่เง่า ไม่เข้าท่าอย่างมากมาย จึงทำให้อาจารย์ผู้สอนถึงกับเอ่ยออกมาเช่นนั้น

ประโยคจากอาจารย์ที่สอนภาษาอังกฤษในครั้งนั้น มันยังก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลา แม้ครั้งแรกผมอาจจะอาย โกรธ หน้าชา และรู้สึกเสียหน้าพร้อมทั้งคิดว่าตัวเองโง่ และไม่มีความสามารถทางภาษาเอาเสียเลย แต่... หลังจากความรู้สึกเหล่านั้นก่อตัวขึ้นมาก็จะจางหายไปในชั่วพริบตา เพราะประโยคนี้กลับกลายเป็นประโยคที่มีบุญคุณกับผมเหลือเกิน เพราะนี่คือ “ประโยคทอง” ในชีวิตของผมเลยทีเดียว ด้วยว่ามันสามารถเปลี่ยนชีวิตเด็กผู้ชายที่ไม่เรียนไม่เก่งคนหนึ่ง ให้มีแรงฮึด แรงบันดาลใจ หรืออะไรก็ตามที่สามารถทำให้ผมลุกขึ้นมาต่อสู้กับความเขลาของตัวเอง เพื่อลบคำสบประมาทจากอาจารย์ และใฝ่ฝันที่จะเป็น “ ครูสอนภาษาอังกฤษที่ดี “ ครูที่มีความรู้ เข้าใจศักยภาพของผู้เรียนแต่ละคน มีจิตวิทยา และทักษะในการสอนภาษาอังกฤษให้เป็นเรื่องง่าย ๆ และเรียนรู้ได้สำหรับทุกคน

จุดเริ่มต้นในการตามความฝันของผม .. ไม่ง่ายเลย .. เพราะผมไม่ใช่เด็กเรียนดี ผมไม่เคยสอบได้ที่ 1 สอบเข้าเรียนโรงเรียนชายประจำจังหวัดก็ไม่ติด ฉะนั้น ผมจึงต้องทำอะไรเป็นสองเท่าเสมอ เพราะแม้ผมอาจจะไม่มีพรสวรรค์ แต่ผมก็ไม่ย่อท้อที่จะแสวงหาหนทางเพื่อให้ผมไปถึงฝัน ... ด้วยความตั้งใจจริงและมุ่งมั่น ทำให้ผมสอบเข้าโรงเรียนชายประจำจังหวัดระดับมัธยมปลายได้ และจากเด็กชายผู้ไม่เคยสอบได้ที่ 1 ไม่เคยมีใครมองเห็นความสามารถ ผมกลายเป็น “ New Pik “ เป็นคนใหม่ที่ไม่มีใครคาดถึง... ผมสอบได้ทุนแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม AFS ไปประเทศฮอนดูรัส แล้วกลับมาด้วยความมั่นใจ มีความรับผิดชอบและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และด้วยความที่ผมเกิดมาในครอบครัวที่เห็นความสำคัญของการเรียนและสนับสนุนผมในทุก ๆ อย่างที่สามารถทำได้ เมื่อน้าสาวชวนให้ไปเรียนต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ผมจะไม่รีรอที่จะก้าวไปยังสถานีความฝันต่อไป

ผมกลับมาใช้ชีวิตในเมืองไทยอีกครั้งหลังจากจบมัธยมปลายโดยได้รับรางวัล Outstanding Student Award ได้ศึกษาต่อสาขาภาษาอังกฤษและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (เกียรตินิยมอันดับ 1) โดยระหว่างเรียนผมไม่ได้เพิ่มทักษะทางวิชาการให้ตัวเองเท่านั้น แต่ผมเห็นความสำคัญของการเพิ่มทักษะชีวิตด้วย ผมจึงรับสอนพิเศษภาษาอังกฤษตามบ้านและตามสถาบันต่าง ๆ ทำงานเป็นมัคคุเทศก์ ขอเข้าเป็นนักศึกษาช่วยงาน TA สอนภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี เป็นผู้ช่วยแม่ครัว เป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์ในห้องสมุดมหาวิทยาลัย และทำอะไรอื่น ๆ อีกมากมาย เท่าที่เวลาผมจะอำนวย โดยไม่ให้เสียการเรียน เพราะนอกจากประสบการณ์ชีวิตที่ผมจะได้รับ การที่ผมบริหารเวลาอย่างคุ้มค่าที่สุดนี้ยังหมายถึงรายได้ที่สามารถแบ่งเบาภาระของครอบครัวได้อีกด้วย

“การวางแผนชีวิต “ เป็นอีกคุณสมบัติของผมที่ปฏิบัติเรื่อยมา เพราะผมคิดเสมอว่า “คนเราต้องมีเป้าหมายให้ชีวิต เพื่อที่วันใดเราเดินหลงทาง หรือเดินทางผิด เมื่อเรารู้ตัวเราจะได้เห็นทางเดินที่เราตั้งใจไว้ และกลับมาตามหาจุดหมายที่ฝันไว้อีกครั้ง “ แต่เป้าหมายของผมไม่เคยมีเพียงหนึ่งเดียว ผมมักมีเป้าหมายสำรองไว้เสมอ เพราะคติประจำใจที่ผมท่องไว้ตลอดเวลาคือ “Thing do not always turn out the way you plan…. “ ดังนั้นในระหว่างที่เรียนปริญาตรีที่ม.อุบล ผมจึงเรียนหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพครู และปริญญาตรี สาขาทฤษฎีและเทคนิคทางรัศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชควบคู่ไปด้วย

ความฝันเริ่มเป็นรูปเป็นร่างเมื่อผมเข้าเรียนในระดับปริญญาโท สาขาการสอนภาษาอังกฤษ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี โดยรับทุนพัฒนาอาจารย์ระดับปริญญาโท – เอก ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ด้วยความประทับใจในสถาบัน วัฒนธรรมการทำงาน ความทุ่มเทต่องานสอนของอาจารย์ตลอดจนเนื้อหารายวิชาที่เน้นให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ได้อย่างพึ่งตนเองของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ทำให้ผมต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสถาบันที่ทรงเกียรตินี้ ผมตัดสินใจสละสิทธิ์ทุนพัฒนาอาจารย์ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และรับการบรรจุเป็นอาจารย์ประจำสอนวิชาภาษาอังกฤษ คณะศิลปศาสตร์ มจธ.

การเดินทางรอบสุดท้ายของผมเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งเมื่อผมได้รับทุนโครงการพัฒนาอาจารย์ จากสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา ให้ศึกษาต่อในระดับปริญญาเอก ผมตัดสินใจไปเรียนที่ University of Warwick ประเทศสหราชอาณาจักร การเรียนในระดับปริญญาเอก แตกต่างจากระดับปริญญาตรี และปริญญาโทมาก เนื่องจากหลักสูตรไม่บังคับให้เรียนรายวิชา course work ใดๆเลย แต่จะให้ผู้เรียนเริ่มงานวิจัยอย่างเต็มที่ ผมโชคดีมากที่ได้อาจารย์ที่ปรึกษาที่เก่งและดี แม้ว่าจะได้พบอาจารย์ที่ปรึกษาเพียงเทอมละ 2-3 ครั้ง แต่ว่าท่านคอยให้กำลังใจเรื่องการเรียนเสมอ ท่านให้คำแนะนำเรื่องการนำเสนอผลงานในการประชุมนานาชาติ ตลอดจนการตีพิมพ์งานวิจัย

ในที่สุด วันนี้.. ผมได้กลับมาสอนนักศึกษาตามที่ผมฝันไว้ เป็น “ ดร.อธิปัตย์ บุญเหมาะ “ ที่ทำให้พ่อแม่ได้ภาคภูมิใจ ปัจจุบันรับผิดชอบสอนภาษาอังกฤษพื้นฐานให้กับนักศึกษาปริญญาตรีคณะต่างๆ สอนวิชาการวิจัยให้กับนักศึกษาปริญญาโท เอกการสอนภาษาอังกฤษ และได้เป็นผู้ประสานงานหลักสูตรปริญญาโทหลักสูตร MA. IN ENGLISH for Professional and International Communication ซึ่งเป็นหลักสูตรใหม่ที่คณะกำลังจะเปิดในปี 2553 นี้ นักศึกษาที่สนใจ สามารถเข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ http://arts.kmutt.ac.th/sola/

หลายคน อาจคิดว่า ความฝันที่จะเป็นครูภาษาอังกฤษที่ดีของผมมันแปลกดี เพราะฝันแบบนี้คนส่วนใหญ่เค้าไม่ฝันกัน (ที่ได้ยินบ่อย ๆ คงหนีไม่พ้นฝันอยากเป็น นายแพทย์ วิศวกร ทหาร ตำรวจ นักธุรกิจ .. ) แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยนความตั้งใจไปได้ เพราะผมคิดเสมอว่า “ ถึงแม้ผมจะเลือกเดินไม่เหมือนใคร แต่ก็จะขอเลือกไปให้สุดเส้นทาง “... ผมจึงมีวันนี้...

New Year's Resolutions

First of all, I would like to take this opportunity to say

"Happy New Year 2010 to my lovely students"

Be happy

Be Healthy

Be charm

Be loved

Be wise

& Be nice na krab

......................................

There are a number of things that I want to accomplish this year.... These are

1) I will spend more time with my family and those who care for me

2) I will stay healthy and fit. I will eat healthy food and take care of my health.

3) I will go to "ภูกระดึง". This is one of my dreams. It will be great to climb up this place with someone I admire.

4) I will something something new. When opportunity comes, I will not hesitate to learn/challenge/ or grab it. I will take risks.

5) I will contribute what I learned to the society. I am a "Royal Thai Government Scholarship" student. I will work for the people. I promise.