ความทรงจำ ครั้ง ที่เจอมรสุมของชีวิต

ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนเรียนหนังสือ

3 พค 2551

วันนี้ ผมมีความรู้สึกว่า ผมกำลังทำอะไรอยู่ สิ่งที่ผมทำ มันคือสิ่งที่ผมต้องการแล้วหรือ

ตื่นขึ้นมา ท่ามกลางความหนาวเย้นของอากาศ รับไปอาบน้ำ แต่งตัว

ลงครัวไปทำกับข้าว มีอะไรที่พอทำได้ ผัดผัก หูดทอดกระเทียม ลาบ ทำให้เยอะๆ จะได้ห่อไปกินตอนเที่ยง แล้วอาจกลับมากินต้องเย็น

ชงกาแฟ ใส่กะติก แล้วก็มุ่งไปอ่านหนังสือที่มหาลัย

เพื่ออะไร ทำไมต้องอ่านหนังสือเยอะมากมายขนาดนี้

ทำไม อาจารย์ ให้เราอ่าน แล้ว ก็อ่าน อ่าน อ่าน แก้ไข แก้ไข อ่าน เขียนใหม่ แก้ อ่าน

ผมเองก็ตอบลำบากนะ บางครั้งผมก็รู้สึกว่า ปริญญาไม่ได้มีความหมายกับผมเลย เรียนไปก็เพื่อ ให้คนอื่นได้รู้ว่า เออ ลูกบ้านนี้ ขยันนะ

เรียนสุง เรียนเก่ง เรียนดี ทำไมละ นั่นนะสิ ทำไม

ทำไมเรียนเยอะบบนี้ ใครๆก็ว่า ถ้าผมทำไม่ได้ คนอื่นก็คงทำไม่ได้หรอก แล้วไง เรียนเยอะแล้ว หมายความว่า ผมต้องทำได้

หรือเรียนเยอะแล้วแปลว่าผมวิเศษเหรอ บางครั้งผมเบื่อนะ กับวงจรชีวิตแบบนี้

ขอโทษนะครับ วันนี้ผมอ่อนแอ พอสมควร ผมรู้ว่าผมอ่อนแอ ขอเวลาสักพัก ผมขอดูใจ รู้ให้ทัน แล้วผมจะกลับมามีสติเหมือนเดิม

......................................

ผ่านไป ไม่นาน หลังจากที่เขียน ความรู้สึกลงใน Facebook.......

และนี่ สิ่งกำลังใจที่ได้รับ

ยามที่อ่อนแอ...เป็นเรื่องปกติของชีวิตมนุษย์มีเข้มแข็ง มีอ่อนแอมีสุข มีทุกข์มีหัวเราะ มีร้องไห้เหรียญยังมีสองด้าน...แต่แน่ใจหรือ ว่ามีสองด้านจริง ๆ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม อย่างที่เราเคยเรียนกันมาต้องการสังคม เพื่อนฝูง...และการยอมรับมนุษย์บางคน จึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อการได้รับการยอมรับและหรือเพื่อหน้าตาในสังคม...ซึ่งมีตัวตน หรือ "อัตตา"อยู่ล้น ปรุง คิด รู้ อย่างมีสติ...จำได้ไหม สติสำคัญมากสำหรับมนุษย์ทุกผู้ทุกนามพี่เชื่อว่า สติจะกลับมาได้เหมือนเดิมในไม่ช้า... อ่อนแอเถิดในบางครั้ง...แต่อย่าเอามาเป็นอารมณ์...ถึงอย่างไรเราก็มีเพื่อนคุย...ให้ระบายความในใจ...และคอยให้กำลังใจนะ... เข้มแข็งนะน้อง

รู้สึกดีขึ้นหรือยัง... ความเข้มแข็ง พร้อมต่อสู้กับชีวิต และอารมณ์ต่าง ๆที่มากระทบ..พร้อมหรือยัง. พี่เองก็มีเรื่องต้องให้ท้อ ต้องให้อ่อนแอต้องให้เหนื่อยอยู่มากเหมือนกัน ...แต่ก็ต้องสู้นะ..ชีวิตคือการต่อสู้ ปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ใช่มีไว้ให้หนี

วันนี้ นายคงเข้มแข็งขึ้นแล้วใช่มั้ย เป็นธรรมดาของคนบางครั้งย่อมรู้สึกเซ้ง ท้อแท้บ้าง แต่มันไม่ใช่ทุกวันหรอก เพราะนายรู้ว่าเป้าหมายนายคืออะไร มันจะแย่แค่ไหนถ้าเรายอมแพ้ไปก่อน ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำให้ดีถึงที่สุดของความสามารถเรา นายเป็นคนโชคดีกว่าอีกหลายคนที่ได้โอกาสเรียนสูง ได้ทุนหน่วยงานที่มองเห็นศักยภาพของนาย ยังมีคนอื่นที่อยากมีโอกาสเช่นนั้นยังไม่สามารถมีได้ อดทนไว้ ปริญญาเอกมันไม่ได้ง่ายๆหรอก ใครๆก็รู้ นายต้องพิสูจน์ถึงความแกร่งทั้งองค์ความรู้ และจิตใจที่มุ่งมั่นแข็งแกร่งด้วย ดอกเตอร์สมัยนี้อายุยังน้อยกันเนอะ สมัยก่อนๆกว่าจะจบก็เหลืออายุราชการรับใช้ชาติน้อยแล้วคนเราเกิดมาต่างมีความถนัดไม่เหมือนกัน บางคนหัวดี รักการเรียน ก็ออกมาทำงานในสายวิชาการ บางคนถนัดปฏิบัติมากกว่า เช่นงานช่าง งานค้าขาย ผมว่าคุณเลือกแนวที่คุณชอบอยู่แล้ว ไม่ผิดหรอก

........................

และท้ายที่สุด (ครึ่งหนึ่งของตัว)ผมก็ได้เขียนจดหมาย ให้กำลังอีกครึ่งหนึ่งของตัวผมเอง

Dear the first half of Pik,

Do not give up your dream!There are a lot of people who are waiting for your success.

They will be ready to cry with you, share the happiness with you, listen to you,
play with you, stand right beside you, laugh with you. Don't give up!Life is worth living!!!!!

The second half of Pik

ใช่ อย่างที่ว่าจริงๆ ด้วยนะ

เพราะมาวันนี้ วันที่ผ่านอะไรมาได้

ทำให้ได้รู้ว่า ในชีวิตนี้ ยังมีใครอีกหลายคน ที่ทำให้พวกเค้าได้รู้ว่า ผมต้องอยุ่เพื่อใคร